6 μήνες μετά τη (ΚΟΜΟΤΗΝΑΙΚΗ) φοιτητική ζωή {αναδημοσίευση από το analuseto.gr}

Ήταν Αύγουστος, οι διακοπές εν εξελίξει και η αναμονή για τις βάσεις βασανιστική. Μου τηλεφώνησαν και μου είπαν : ΄΄ πέρασες Κομοτηνή ΄΄  ήταν το μέχρι τώρα δεύτερο πιο σημαντικό τηλεφώνημα που έχω δεχτεί, το πρώτο ήταν όταν βγήκε η σύνθεση αστικού… ΄΄ θες να μάθω αν πέρασες ;  ΄΄ . Χάρηκα, αλλά όχι πολύ… στο πρώτο τηλεφώνημα γιατί μάλλον θα προτιμούσα να είχα ακούσει ΄΄ πέρασες Αθήνα ΄΄ και στο δεύτερο γιατί μάλλον τελείωσε ανεπιστρεπτί η φοιτητική ζωή της Κομοτηνής ( και μην μου πει κανείς ότι η φοιτητική ζωή συνεχίζεται στο μεταπτυχιακό γιατί τίποτα δεν είναι ίδιο, ούτε καν εμείς οι ίδιοι ). Πες μου όμως γιατί να αναπολεί κάποιος μια πόλη στην οποία : ψάχνεις να βρεις αξιοθέατα και στο χάρτη σου δείχνει ένα τείχος πού μετά από λίγο καιρό παρατηρείς ότι βρίσκεται σε ένα σχολείο,  το κέντρο όλων είναι μια πλατεία με αλλ ντει καφέ-μπαρ  και δεν έχει ίχνος υγρού στοιχείου αντιθέτως έχει τεράστιες τσιμεντοπολυκατοικίες για να μας φιλοξενήσει!; Κι όμως θα την αναπολείς γιατί  σ’ αυτή τη πόλη παντρεύεται η ανατολή με τη δύση, η γνώση με την διασκέδαση, τα όνειρα με την πραγματικότητα…

Η Κομοτηνή αν δεν είσαι ταξιδεμένος προς ανατολάς, θα σε ταξιδεύσει σίγουρα κυριολεκτικά & μεταφορικά !

Κυριολεκτικά γιατί δεν θα αργήσει η στιγμή που θα πεταχτείς στην Κωνσταντινούπολη καθώς σχεδόν καθημερινά συνδέονται οι πόλεις με δρομολόγια λεωφορείων ή  οργανωμένες εκδρομές (βλέπεις τα χιλιόμετρα είναι πιθανόν λιγότερα απ’ το πας σπίτι σου ). Μεταφορικά  γιατί … ο Ιμάμης (τον οποίο θα  ακούς όπου και αν μένεις , ειδικά το ξημέρωμα που η σχετική ησυχία της πόλης σπάει απ’ το κάλεσμα του), η περιοχή του μαχαλά, οι πλακόστρωτοι δρόμοι και φυσικά οι Ελληνίδες μουσουλμάνες οι οποίες φορούν μπούργκα (όχι όλες, αρκετές όμως) θα περπατούν δίπλα σου υπενθυμίζοντας σου ότι βρίσκεσαι εκεί που η δύση σταμάτησε την ανατολή, εκεί που η ανατολή προχώρησε προς τη δύση και εκεί που σήμερα ζουν αρμονικά περίπου 60.000 κάτοικοι υπό το άκουσμα των καμπανών, του Ιμάμη και του Παντελίδη…(συγχωρείστε με που τολμάω να το γράψω έτσι …αλλά ισχύει αφού αυτή η πλατεία δεν κοιμάται ΠΟΤΕ! ) Το πρόβλημα είναι αν θες να κοιμηθείς εσύ … δεν γίνεται… όπως λέει και ο Παντελίδης, τώρα επειδή θα ακούς την μουσική μέχρι στο κρεβάτι σου ή δεν θα ακούς ούτε τον διπλανό σου μέσα σε κάποιο καφέ-μπαρ, δεν ξέρω, πάντως   σ’ αυτή τη πόλη σίγουρα θα ακούσεις τον Ιμάμη, τις Καμπάνες και μετά θα δεις –ανεξαρτήτου εποχής ή εξεταστικής- φουρνιές από δωδεκάποντα ή σταράκια να επιστρέφουν σπίτι τους όταν οι γηγενείς κάτοικοι επιστρέφουν στις δουλειές τους.

Στην Κομοτηνή ακόμα θα μυρίσεις ελληνικό καφέ -ή μήπως τούρκικο- όπως μύριζε στα παλιά παραδοσιακά καφενεία, θα γευτείς το μοναδικό σουτζούκ λουκουμ και διάφορα σιροπιαστά  φτιαγμένα από χέρια που δεν σου σερβίρουν απλά ένα γλυκό αλλά την παράδοση του τόπου τους, θα φας παραδοσιακά φαγητά της Θράκης ή έστω θα σε πάνε για ΄΄ γουρούνι΄΄ όπως με πήγαν και μένα μέχρι στην Πάνδροσο! Θα φας λαχματζούν και άλλα τέτοια ανατολίτικα και φυσικά θα δοκιμάσεις  –μεταξύ μας, αρκετές φορές και μάλλον την πιο ακατάλληλη ώρα-  μπουγάτσα απ’ του ΜC-D του Αιγύπτιου …μακράν η αγαπημένη μπουγάτσα κάθε ξενύχτη και μη !

Ναι, μπορεί η Κομοτηνή να μην έχει τα μαγαζιά της παραλίας ή της παραλιακής αλλά έχει τόσο ξενύχτι που μάλλον δεν μπορεί να την συναγωνιστεί άλλη επαρχιακή πόλη!  Το πώς θα ξενυχτίσεις είναι δική σου επιλογή,  δεν μπορεί κάτι θα βρεις να σε κρατάει ξάγρυπνο… γιατί στην Κομοτηνή μπορεί να ξενυχτήσεις παίζονταν catan, tichu κτλ (ναι.. έχουμε σταματήσει παρτίδα γιατί ντρεπόμασταν τον σερβιτόρο  που περίμενε να κλείσει), πίνοντας οινόμελα και ακούγοντας ζωντανή μουσική, πίνοντας ρακί και άφθονο κρασί (για το κρητικό γλέντι μιλάω βεβαίως βεβαίως),  πίνοντας ΄΄πετρέλαιο ΄΄ υπό τους ήχους των χιτ της εποχής ή έστω πίνοντας ότι υπάρχει στο διαμέρισμα το δικό σου ή του γείτονα αφού δεν θα είναι λίγες οι φορές που θα συναθροιστείτε σε κάποιο σπίτι (στιγμές αξέχαστες για όλους ! ) .

Πέρα από την πολύ καλή φοιτητική ζωή που λογικά θα ζήσεις θα έχεις την τύχη  να σπουδάσεις αυτό που επέλεξες, να το σπουδάσεις σε σχολές που δεν κλείνουν ούτε όταν το θερμόμετρο δείχνει υπό του μηδενός ή όταν το πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνει… θα γνωρίσεις καθηγητές που θα έρχονται -διανύοντας πολλά χιλιόμετρα- να σε διδάξουν ανεξάρτητα αν πλησιάζουν γιορτές ή εκλογές . Ίσως να έχεις την τύχη να συμμετέχεις σε διεθνείς διαγωνισμούς, εκπαιδευτικές εκδρομές κτλ αλλά σίγουρα θα έχεις την δυνατότητα να παρακολουθήσεις ενδιαφέρουσες ομιλίες στο πλαίσιο ημερίδων παρότι η χρηματοδότηση για εκδηλώσεις είναι μηδαμινή ( γιατί στην Κομοτηνή –σου εύχομαι να τους γνωρίσεις- υπάρχουν επιστήμονες που κόντρα στο ρεύμα της εποχής διοργανώνουν αξιόλογες δραστηριότητες εξυψώνοντας  την γνώση και τους φοιτητές τους ) . Και αν θέλεις να ασχοληθείς με κάτι που να συνδυάζει γνώση και διασκέδαση για τις ώρες που δεν θες να περνάς στο αναγνωστήριο  και σε (δι)εξόδους τότε η Κομοτηνή δεν θα σε απογοητεύσει αφού θα μπορέσεις να ασχοληθείς με διάφορες τέχνες ή σπορ.

Κάθε χρόνο παρουσιάζονται από φοιτητές αξιόλογες θεατρικές/ χορευτικές παραστάσεις ή γίνονται διάφορες δράσεις όπως προβολή ταινιών και συζήτηση επί κοινωνικών/νομικών θεμάτων που κάνουν την καθημερινότητα στην Κομοτηνή ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και χρωματιστή !

Τέλος στην Κομοτηνή το πιο πιθανό είναι να δεις τα όνειρα σου να γίνονται πραγματικότητα …εκεί θα γνωρίσεις πολλούς ανθρώπους-λίγους φίλους και τον εαυτό σου, θα ενηλικιωθείς, θα ερωτευτείς και αν όχι και πάλι θα περάσεις πολύ πολύ καλά, θα ασχοληθείς με νέες δραστηριότητες (από τάβλι στο κυλικείο μέχρι πεζοπορία στη Νυμφαία) και θα διδαχτείς αυτό που μάλλον αγαπάς (αυτό το τελευταίο ήταν ο βασικός λόγος που αγάπησα αυτή τη πόλη, εκεί σπούδασα ότι αγαπούσα ) .

{Πηγή: analuseto.gr}

Γράφει η Μαριλένα Σκορδίλη - απόφοιτος ΔΠΘ και ασκούμενη δικηγόρος Κέρκυρας