ΕΔΔΑ 21-02-2008 – Αλεξανδρίδης κατά Ελλάδος

Η εν λόγω απόφαση του Ε.Δ.Δ.Α αναφέρεται στην αρνητική έκφανση της θρησκευτικής ελευθερίας, ήτοι στη δυνατότητα του ατόμου να μην αποκαλύπτει δημοσίως τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.

Πραγματικά περιστατικά – ιστορικό: Ο άρτι επιτυχών στις εξετάσεις του δικηγορικού συλλόγου, κ. Αλεξανδρίδης, κλήθηκε στο Πρωτοδικείο Αθηνών, προκειμένου να παράσχει σχετικό όρκο κατά το δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα, ώστε να μπορέσει να λάβει άδεια για την άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος. 

Ισχυρισμοί προσφεύγοντος: Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ενώπιον του Ε.Δ.Δ.Α ότι παραβιάστηκε το δικαίωμά του να μην αποκαλύψει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Και αυτό, διότι κατόπιν σχετικής ερώτησης του δικαστηρίου αναγκάστηκε να αποκαλύψει ότι δεν ήταν χριστιανός ορθόδοξος και ότι επιθυμούσε να δώσει πολιτικό όρκο, όπως και έγινε, αν και είχε ζητήσει εξαρχής να δώσει τον προβλεπόμενο υπηρεσιακό όρκο, ήδη με την προσκομιδή συμπληρωμένου του σχετικού τυποποιημένου εντύπου ορκωμοσίας από τη γραμματεία του δικαστηρίου.

Ισχυρισμοί ελληνικού κράτους: Το ελληνικό κράτος, αντιθέτως, υποστήριξε ότι ο προσφεύγων είχε πρώτα αποταθεί στο δικαστήριο φέροντας μαζί του συμπληρωμένο ένα έντυπο ορκωμοσίας θρησκευτικού χαρακτήρα και ότι ακολούθως, μετά από ερώτηση του δικαστηρίου να δώσει τον υπηρεσιακό όρκο, αντέδρασε και ζήτησε να δώσει πολιτικό όρκο.

Δικαστική κρίση: Το δικαστήριο, αρχικά, τόνισε τη σημασία της θρησκευτικής ελευθερίας χαρακτηρίζοντας την ως στοιχείο πεμπτουσίας των προηγμένων κοινωνιών. Επισημαίνοντας ότι η ελευθερία αυτή συνεπάγεται, ειδικότερα, την ελευθερία ενός προσώπου να ασπάζεται ή όχι μια θρησκεία και την ελευθερία να ασκεί ή να μην ασκεί τις θρησκευτικές υποχρεώσεις του αλλά και το ότι αποτελεί μια εσωτερική ενσυνείδητη διάθεση, υπογράμμισε ότι ο καθένας μπορεί να εκφράζει τα θρησκευτικά του πιστεύω δημοσίως και πάντως όχι μόνο ενώπιον των ομοθρήσκων. Αναγνώρισε, όμως, και ένα δικαίωμα στο άτομο να μην αποκαλύπτει τις θρησκευτικές του δοξασίες, αλλά και να μην εξαναγκάζεται να δρα με τρόπο, ώστε να μπορεί κάποιος να συναγάγει το συμπέρασμα περί ύπαρξης ή μη τέτοιων πεποιθήσεων, πόσω μάλλον στην περίπτωση που πρέπει να ενεργήσει κατ’ ορισμένο τρόπο, ώστε να μπορέσει να ασκήσει κάποια καθήκοντα (εν προκειμένω να λάβει άδεια άσκησης δικηγορικού επαγγέλματος).

Εξετάζοντας επί της ουσίας τόσο τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος όσο και της καθ’ ης η προσφυγή ελληνικής κυβέρνησης, αποφάνθηκε ότι η σχετική διαδικασία που ακολουθείται ενώπιον των δικαστηρίων παραβιάζει το άρθρο 9 της Ε.Σ.Δ.Α., διότι αφήνεται να εννοηθεί ότι οι δικηγόροι που ορκίζονται είναι χριστιανοί ορθόδοξοι.

{Πηγή: www.nsk.gr}

Ρ. Παπασυκιώτης