Η Πρωτοχριστιανική Κοινότητα Ιεροσολύμων - Πρότυπο

 Οι πληροφορίες σχετικά με την πρώτη χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων  αντλούνται μέσα από τις πράξεις των Αποστόλων και από αυτές που συνέγραψε ο Απόστολος Παύλος.

 Αμέσως  μετά την Πεντηκοστή δημιουργήθηκε η Εκκλησία στα Ιεροσόλυμα, η οποία έγινε το πρότυπο μιας κοινωνίας που στηριζόταν στην αγάπη μεταξύ των μελών της. Η αγάπη αυτή και ο τρόπος ζωής τους έδειξε ότι η πίστη στο Χριστό μπορούσε να αλλάξει την κοινωνία και τους ανθρώπους. Διαβάζουμε στις πράξεις, «όλοι όσοι πίστεψαν είχαν μια καρδιά και μια ψυχή. Κανείς δεν θεωρούσε ότι κάτι απο τα υπάρχοντα του ήταν δικό του, αλλά όλα ήταν κοινά» (Πραξ. 4,32). Την κοινότητα των Ιεροσολύμων την ανέθεσαν στον Ιάκωβο τον Αδελφόθεο.

 Στα μέλη της κοινότητας υπήρχε ισότητα και αλληλεγγύη, δεν υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί. Αυτοί που είχαν περιουσίες τις πουλούσαν και πρόσφεραν τα χρήματα στους Αποστόλους (Πραξ. 4,34), για να τα διαχειριστούν και να καλύψουν τις ανάγκες των ανθρώπων που ήταν άποροι. «Όλοι οι πιστοί ζούσαν σε ένα τόπο και είχαν τα πάντα κοινά, πουλούσαν ακόμα τα κτήματα και τα υπάρχοντα τους και μοίραζαν τα χρήματα σε όλους, ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός» (Πραξ. 2, 44-45,). Κάθε μέρα μαζεύονταν στον ναό των Ιεροσολύμων, για να ακούσουν το κήρυγμα των Αποστόλων και για να προσευχηθούν. Τα βράδια συγκεντρώνονταν σε σπίτια, τελούσαν την θεία ευχαριστία και έτρωγαν με απλότητα το δείπνο τους (αγάπες). Σε αυτή την κοινωνία εισήρθαν πολλά νέα μέλη οδηγούμενα από τη χάρη του θεού αλλά και από την αγάπη και την κοινοχρησία. Όλο αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εξάπλωση του χριστιανισμού.

 Με την πάροδο των αιώνων, την εξάπλωση της εκκλησίας και την αύξηση των μελών της ανά την οικουμένη, ο κοινοτικός τρόπος ζωής που διέκρινε την πρώτη εκείνη εκκλησιαστική κοινότητα παρήκμασε. Σήμερα το φαινόμενο της κοινοχρησίας διατηρείται μόνο στις κοινοβιακές μονές. Εκεί οι μοναχοί και οι μοναχές δεν έχουν δική τους ατομική ιδιοκτησία, αλλά όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία ανήκουν στην μονή. Δεν χρειάζονται τίποτα, γιατί οι μονές φροντίζουν, στο πλαίσιο της ακτημοσύνης και της κοινοκτημοσύνης, να μην λείπει κανέναν υλικό αγαθό στα μέλη της, ώστε να επιδίδονται απερίσπαστα στο έργο της προσευχής και της λατρείας. Αντίθετα, στις ενορίες δεν παρατηρείται το φαινόμενο της κοινοχρησίας αλλά μεγάλο φιλανθρωπικό έργο σε διάφορους τομείς της κοινωνίας (παροχή συσσιτίου, τράπεζα ενδυμάτων και αιμοδοσίας, συντήρηση γηροκομείων, ορφανοτροφείων, κατασκηνώσεων κ.ά.). Το παράδειγμα της κοινότητας των πρώτων χριστιανών, παρότι αποτελεί πρότυπο για την εκκλησία παραμένει πάντα ζητούμενο, όπως μας υπενθυμίζει συνέχεια ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. «Γιατί λοιπόν μέχρι τώρα δεν πίστεψαν όλοι;... Τα πράγματα χειροτέρευσαν και φταίμε εμείς, γι’ αυτό αν γινόταν και τώρα αυτό [δηλαδή η πρακτική της κοινοχρησίας και της ενότητας των πρώτων χριστιανών, ολόκληρη η οικουμένη θα είχε πιστέψει και χωρίς να γίνουν θαύματα] (Ιωάννη Χρυσοστόμου, ομιλία ΣΤ΄ στην Α΄ προς κορινθίους επιστολή)».

 Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει επιδοθεί σε ένα διαρκή αγώνα απόκτησης υλικών αγαθών, με αποτέλεσμα να έχει εγκλωβιστεί στο μικρόκοσμο του ξεχνώντας τον εαυτό του, αλλά και τον συνάνθρωπο του. Παρατηρώντας κανείς την επικαιρότητα διαπιστώνει ότι, η αγάπη, η αλληλεγγύη και ο σεβασμός στον συνάνθρωπο είναι συναισθήματα που έχουν εκλείψει από τις σημερινές κοινωνίες. Η πρώτη χριστιανική κοινότητα απέδειξε έμπρακτα, ότι είναι δυνατόν να υπάρξουν ευτυχία και ευημερία στους ανθρώπους μόνο εκ του γεγονότος της κοινοκτημοσύνης και της κοινοχρησίας. Αποδεικνύοντας έτσι με αυτό τον τρόπο ότι δεν χρειάζονται οικονομικές και πολιτικές υποσχέσεις για να υλοποιηθούν.

 Ας προβληματιστούμε όλοι κι ας αναλάβουμε ο καθένας την ευθύνη που του αναλογεί.

Ύμνος της αγάπης: «...εκείνος που αγαπάει δεν κρατάει κακία έχει καλοσύνη. Δεν ζηλεύει ούτε φθονεί. Δεν φουσκώνει και επιδεικνύεται από υπερηφάνια, ούτε φέρεται άσχημα. Δεν είναι εγωιστής ούτε ευεραίσθητος, ξεχνάει το κακό που του έχουν κάνει. Δεν χαίρεται για το στραβό που γίνεται, αλλά για το καλό. Εκείνος που αγαπάει όλα τα ανέχεται, πιστεύει και ελπίζει για το καλύτερο και τα καταφέρνει. Αυτή η αγάπη ποτέ δεν θα χαθεί».

(Α΄ προς κορινθίους επιστολή Αποστόλου Παύλου)

                                                            


(Βιβλιογραφία: «Η διοικητική οργάνωσις του Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων» Αρχιεπισκόπου Ιόππης Δαμασκηνού 2008, Βιβλίο θρησκευτικών Γ΄ Γυμνασίου, Πράξεις Αποστόλων, Επιστολές του Απ. Παύλου, Φωτογραφίες: alliotikathriskeytika.bolgspot.com)

Ελένη Λιάσκου