Μανταρίνια (Mandariinid)

1992: Η Αμπχαζία (περιοχή στο νότιο τμήμα του Καυκάσου) αποφασίζει να αποσχιστεί μονομερώς από το νεοσύστατο κράτος της Γεωργίας. Αυτό είχε ως συνέπεια τη δημιουργία ενός τεταμένου πολεμικού κλίματος στην περιοχή με απολογισμό χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες αλλά και  τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμών.

Σε ένα απομονωμένο και εγκατελελειμένο χωριό, έχει μείνει ένας ηλικιωμένος, όπου μαζί με ένα γείτονά του παρέμειναν εκεί, παρά τον πόλεμο, προκειμένου να μαζέψουν τη σοδειά με τα μανταρίνια. Κάποια στιγμή ύστερα από μία εχθροπραξία, θα βρει δύο βαριά τραυματισμένους στρατιώτες, έναν Αμπχάζιο και ένα Γεωργιανό. Θα αποφασίσει να τους περιθάλψει και τους δύο στο σπίτι του, παρά τις όποιες επιπτώσεις που ενδέχεται να υπάρξουν.

Δοσμένη με δωρικότητα η ταινία αποτελεί ωδή στον άνθρωπο. Ο σεβασμός στον άνθρωπο, στις αξίες και πάνω από όλα στην ίδια του την οντότητα παρουσιάζεται στην πιο αγνή και φιλότιμη μορφή του.Τα υπέροχα πλάνα της ταινίας σε συνδυασμό με τις πολύ καλές ερμηνείες θα μας εισάγουν κατάλληλα στην αίσθηση ενός πολέμου, αφήνοντάς μας, όμως,  και μία ελαφριά και γλυκιά αίσθηση αγάπης, αλτρουισμού και αισιοδοξίας. Ο πρωταγωνιστής Λεμπίτ Ουλφσάκ θα σταθεί καταπληκτικά στο ρόλο του σα μία εξαίρετη φιγούρα πάνω από μίση και εχθρότητες. Η μουσική της ταινίας θα δέσει απίστευτα αρμονικά και μέσα από τη τραχύτητα της καυκάσιας ιδιοσυγκρασίας της, μας μένει για πάντα χαραγμένη.

Η ταινία απέκτησε καλή απήχηση στο διεθνές στερέωμα για την ομορφιά της και το βαθύτατα αντιπολεμικό της μήνυμα. Κέρδισε με την αξία της, την υποψηφιότητα για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 2015 ενώ συνολικά απέσπασε διεθνώς 11 βραβεία και 8 ακόμα υποψηφιότητες. 

Τρέιλερ: 

Σαραντάκης Αλέξανδρος