Μέλη της εκκλησίας – πολίτες του κράτους: σχόλιο στη συνύπαρξη των δύο ιδιοτήτων στην περίπτωση των μοναχών της Εκκλησίας της Ελλάδος

1.αδημ. 

2.ΔΕΕ (τμήμα μείζονος συνθέσεως) απόφαση της 7ης Μαΐου 2019  στην υπόθεση C-431/17, Μοναχός Ειρηναίος, κατά κόσμον Αντώνιος Γιακουμάκης του Εμμανουήλ, κατά Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.

3.Οι μοναχοί έχουν μια ιδιαίτερη θέση και στη δημόσια σφαίρα, καθώς όπως οι κληρικοί, εξυπηρετούν συγκεκριμένες θρησκευτικές και λειτουργικές ανάγκες της θρησκευτικής τους κοινότητας παίζοντας έναν ιδιαίτερο ρόλο στο εσωτερικό της βλ.και Σ. Τρωιάνος – Γ. Πουλής, Εκκλησιαστικό Δίκαιο, Αθήνα-Κομοτηνή 20032, σ.527, 541. Το ΣτΕ έχει κρίνει σε περίπτωση καθαίρεσης κληρικού, λόγω ασύμβατων προς το εκκλησιαστικό κανονιστικό πλαίσιο επιλογών στον ιδιωτικό του βίο, ότι ο περιορισμός των δικαιωμάτων του στη συγκεκριμένη περίπτωση συμφωνεί με την επιλογή του να φέρει την ιδιότητα του κληρικού της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ότι ακόμη «{…} η προσβαλλόμενη πράξη δεν αντίκειται ούτε σε άλλη συνταγματική διάταξη ή αρχή, όπως η κατοχυρούμενη από το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος αρχή της αναλογικότητας, διότι υπό τις δεδομένες συνθήκες, ο περιορισμός των δικαιωμάτων, που άλλως θα απολάμβανε ο αιτών ως απλός πολίτης, κρίνεται συνταγματικά επιτρεπτός ως αναγκαίος και πρόσφορος, δικαιολογούμενος από επιτακτικούς λόγους διασφάλισης του κύρους και της αξιοπιστίας της Εκκλησίας.» (ΣτΕ 4596/2014, σκ.15).