Μετά τον πόλεμο...

Πριν συνεχίσετε να διαβάζετε θα ήθελα να σας προειδοποιήσω για το εξής: 

1^ον το παρόν κείμενο ουδεμία σχέση έχει με πολεμικές συρράξεις, 

2^ον αποτελεί αποκύημα και συνονθύλευμα σκέψεων που κανείς δεν θα ήθελε να γνωρίζει… 

3^ον… το δικό σας συμπέρασμα!

Η εξεταστική τελείωσε, προσπαθείς να κάνεις μία αποτίμηση των «πεπραγμένων», όπως συνηθίζεται να λέγεται στους «ακαδημαϊκούς» κύκλους.

Η πρώτη κίνηση που κάνεις είναι να πάρεις μία κούπα, αυτή τη θαρραλέα κούπα, που πρέπει να της απονεμηθεί μετάλλιο για το σπουδαίο της έργο, όλον αυτό τον καιρό φιλοξενούσε το νέκταρ των φοιτητών: τον καφέ! Ήρθε η ώρα! Πλέον, μετά την απονομή των μεταλλίων, τη συγκίνηση λόγω της στιγμής κλπ κλπ, τη γεμίζεις με το νέκταρ των αθάνατων θεών: με κρασί!

Χμμμ… κρασί… ένα υγρό τόσο ιδιαίτερο στη γεύση, αλλά και με τόση ιδιαίτερη σημασία για τους ανθρώπους… οπότε δεν γίνεται να χαλάσεις την παράδοση!

Εκεί που ξεκινάς με τη πρώτη γουλιά και περνούν όλα από το μυαλό σου σα μικρά καρέ παλιών ταινιών με μεγάλη ταχύτητα, συνειδητοποιείς πως δεν είναι δυνατό αυτό να το κάνεις μόνος σου… το τηλέφωνο χτυπά, σύντομα αφήνεις τη κούπα σου να ξεκουραστεί, της αξίζει άλλωστε!

Βρίσκεσαι γρήγορα κοντά στους συμπάσχοντες συναδέλφους σου αρχίζετε με ρακόμελα και κρασόμελα στο στέκι σας, δίπλα στη βιβλιοθήκη (ε, δε γίνεται να πας αλλού φυσικά, θα είναι ιεροσυλία!)!

Η αποτίμηση ξεκινά! Σε λίγο έχεις ξεχάσει όλα όσα συνέβησαν, συνεχίζεις… έρχονται και άλλοι ταλαίπωροι συνάδελφοι και γρήγορα όλα αυτά τα της εξεταστικής καταντούν ένα όνειρο που πέρασε… πλέον έχεις ξυπνήσει και επανέλθει, έτοιμος να συνεχίσεις!

Κάπως έτσι τελειώνει κάθε πικρή ιστορία εξεταστικής!

Καλά αποτελέσματα!     

[η φωτογραφία αποτελεί πρωτότυπο έργο και είναι αποτέλεσμα εργασίας από τη γράφουσα]

Γκουντρουμπή Βάσω