«Μια λεπτότητα, λεπτή όσο το χαρτί - l' histoire»

Δεν υπάρχει πόλη που να μην έχει έστω και ένα μαγαζί που να τις πουλά. Στο Παρίσι υπάρχουν αυτόματοι πωλητές σε κάθε γωνία της πόλης που διαθέτουν αυτό το ελαφρύ σαν πούπουλο γλύκισμα. Κρέπες (στα Γαλλικά crepe, όπου προφέρεται με ένα βαρύ –ep και όχι –ape), από πού προήλθαν και ποια είναι η ιστορία τους; 

Το όνομα τους προέρχεται από το Λατινικό crispus που σημαίνει «κατσαρά». Η ταπεινή κρέπα μπορεί να μεταμφιέζεται σε διάφορες εκδοχές, αλλά παραμένει μια «λεπτή όσο το χαρτί, λεπτότητα» όπως ξεκίνησε από το Μεσαίωνα.

Είτε γεμισμένη με πραλίνα φουντουκιού είτε με τυριά και αλλαντικά η κρέπα είναι ένα σημαντικό κομμάτι της Γαλλικής γαστρονομίας, ακόμη και του Γαλλικού ημερολογίου. Παρόλη την παγκόσμια διάδοση αυτής της λεπτής τηγανίτας από βρώμη υπάρχει μια μικρή περιοχή στη δυτική Γαλλία από όπου και ξεκίνησε το μεγάλο της ταξίδι.

Η περιοχή της Βρετάνης κάποτε ήταν απομονωμένη από όλες τις άλλες περιοχές της Γαλλίας, στο βραχώδες ακρωτήρι της που εντοπίζεται στη δυτική Γαλλία και έχει μία δική της-συνεχώς εξελισσόμενη- ιστορία. Γεωγραφικά βρίσκεται πιο κοντά στην Βρετανία και οι κάτοικοί της έχουν μια ελαφρώς πιο βρετανική συμπεριφορά σε σύγκριση με τα άτομα προερχόμενα από άλλες περιοχές της χώρας.

Παλιότερα δεν αναπτυσσόταν σχεδόν τίποτα στα έλη της Βρετάνης μέχρι τον 12^ο αιώνα, όπου έκανε την εμφάνισή του το φαγόπυρο (είδος σίκαλης) και κατέλαβε τα εδάφη της περιοχής. Οι κάτοικοι της Βρετάνης αξιοποίησαν στο έπακρο αυτό το δημητριακό που είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες και πρωτεΐνες, αλέθοντάς το και προσθέτοντας νερό και λίγο αλάτι δημιουργώντας έτσι μία ειδική ζύμη. Την ζύμη αυτή την έψηναν σε μία καυτή πλάκα και την άπλωναν με μία ξύλινη σπάτουλα σε κυκλική μορφή. Στο τέλος τη δίπλωναν και τη γέμιζαν με φρέσκα τοπικά υλικά που υπήρχαν στην περιοχή. Από τον 20^ο αιώνα και μετά πολλές φορές χρησιμοποιείται λευκό αλεύρι , αλλά ακόμη και σήμερα οι κρέπες παρασκευάζονται με την ίδια τεχνική. 

Όμως η κρέπα δεν είναι ένα απλό και φθηνό γλυκό για τους Γάλλους. Έχει πολιτιστική σημασία και της έχει δοθεί συγκεκριμένη μέρα στην οποία γιορτάζεται. Η μέρα αυτή είναι 2 Φεβρουαρίου (ξέρω πέρασε, αλλά τώρα θα το ξέρετε για του χρόνου) και είναι ιστορικά γνωστή ως η μέρα της ευχής στην Παναγία. Στη Γαλλία πλέον, η μέρα αυτή είναι περισσότερο γνωστή ως «le jour des crêpes» (η μέρα της κρέπας), μια μέρα η οποία είναι περισσότερο μια οικογενειακή γιορτή και όχι τόσο θρησκευτική. Ακόμη, η μέρα αυτή ονομάζεται «La Chandeleur», η επιστροφή του φωτός, όπου τιμά την πτώση του χειμώνα και τον ερχομό του φωτός της Άνοιξης. Οι οικογένειες γιορτάζουν τη μέρα αυτή φτιάχνοντας δεκάδες κρέπες, τις οποίες σερβίρουν σε μεγάλα γεύματα. Στη μέρα αυτή υπάρχει ένα παιχνιδιάρικο αλλά προληπτικό στοιχείο. Σύμφωνα με τον μύθο κρατάς ένα νόμισμα στο χέρι, με το οποίο γράφεις και το τηγάνι με την κρέπα στο άλλο. Εάν πετάξεις την κρέπα στον αέρα και προσγειωθεί επίπεδη τότε η οικογένεια θα έχει μια εύφορη χρονιά.

Κάποια κομμάτια της παρασκευής της κρέπας έχουν μείνει ίδια μέσα στους αιώνες. Παραδοσιακά χρησιμοποιούνταν λεμόνι και ζάχαρη για γλυκιά γέμιση (λεμόνι και γλυκό; Μάλλον ζαχαρωμένο) και  ζαμπόν, αυγό και διάφορα τυριά για αλμυρή γέμιση. Όταν καταναλώνεις την κρέπα σε κάποια creperie της περιοχής συνηθίζεται να σερβίρεται με μηλίτη φτιαγμένο κατά κύριο λόγο από μήλα της περιοχής της Βρετάνης.

Διάφορες παραλλαγές συμβαίνουν συχνά στις κλασσικές επιλογές γέμισης. Για παράδειγμα το 1895, ο αρχι-μάγειρας Henri Charpentier εργαζόταν στο café de Paris στο Μονακό όπου βοήθησε, ώστε να γίνει η κρέπα ένα σημαντικό πιάτο στο μενού του café. Ένα βράδυ δείπνισε στο Café de Paris, ο πρίγκιπας της Ουαλίας, ο οποίος ζήτησε μία πλουσιοπάροχη κρέπα για επιδόρπιο. Έτσι σε μια στιγμή έμπνευσης ο Charpentier γέμισε μια κρέπα με πορτοκάλι, τη ράντισε με μπράντι και έβαλε φωτιά σε όλο το επιδόρπιο. Η κρέπα ονομάστηκε Suzette και πήρε το όνομά της από την επίσημη καλεσμένη για εκείνο το γεύμα του πρίγκιπα της Ουαλίας.

Κλείνοντας, στη Γαλλία πλέον μπορείς να βρεις διάφορα είδη γέμισης, από τα πιο απλά εώς τα πιο περίεργα υλικά για την κρέπα σου, όπως αλατισμένη κρέμα καραμέλας, λιωμένη μαύρη σοκολάτα και αχλάδια ποσέ. Αλμυροί συνδυασμοί όπως κατσικίσιο τυρί, ελβετικό τυρί τύπου Emmental, μανιτάρι ακόμη και μαγειρεμένα λαχανικά όπως το ρατατούιγ.

Πηγές:

Εpicure & Culture 

Rolopan

Eικόνες:

Εικόνα 1

Εικονα 2

Εικόνα 3

Φράντζας Χριστόφορος