Μον Πλημ/κείο Λαρίσης 168/1987: Περί της αυτόματης εξόδου πιστού από την Εκκλησία της Ελλάδος

Η εν λόγω απόφαση πραγματεύεται μεταξύ άλλων το κατά πόσον χωρεί αυτόματη έξοδος πιστού  από την Εκκλησία της Ελλάδος. Πιο συγκεκριμένα, το ζήτημα ανεφύη, όταν θρησκευτικός λειτουργός αρνήθηκε, συμμορφούμενος σε σχετική εγκύκλιο της Εκκλησίας, να γίνει ανάδοχος νηπίου άνδρας, που είχε τελέσει κατά το παρελθόν πολιτικό γάμο, διότι υποστήριξε ότι η τέλεση πολιτικού γάμου αποτελεί απόκλιση από τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας και συνεπώς, όποιος αποκλίνει από το σχετικό δόγμα, δεν αποτελεί μέλος του ορθόδοξου πληρώματος και έτσι δε μπορεί να συμμετέχει στη βάφτιση¹.

Το δικαστήριο, εντούτοις, δέχθηκε ότι δε χωρεί αυτόματη έξοδος πιστού από το σώμα της Εκκλησίας της Ελλάδος, διότι στους κόλπους της δεν ισχύουν διαπιστωτικές, αλλά μόνο δικαστικά επιμετρούμενες ποινές, δηλαδή κάποιος αποβάλλεται από το ορθόδοξο πλήρωμα, μόνο αν του επιβληθεί η ποινή του μεγάλου αφορισμού ή αναθέματος, με βάση τα οριζόμενα στον Καταστατικό Χάρτη της. Το δικαστήριο, ακόμα, έκανε την παραδοχή ότι δεν έλαβε χώρα εκούσια έξοδος του υποψήφιου αναδόχου, όπως αναγνωρίζεται το δικαίωμα αυτό εκ του Συντάγματος (άρθρο 13), αλλά η πρόθεση του εγκαλούντος να γίνει ανάδοχος, παρά την προηγούμενη τέλεση πολιτικού γάμου, εξέφρασε εμφανώς την πρόθεσή του να παραμείνει μέλος της Εκκλησίας της Ελλάδος.                                                                       

{Πηγή: Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών Ισοκράτης του ΔΣΑ}