ΡΩΓΜΗ – ΣΧΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΔΙΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΝΤΙΡΡΟΠΩΝ ΠΛΕΥΡΩΝ {Δ'}

της Καραμολέγκου Θάλειας - Ιακωβίνας

 

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

 

«-Αν και το θέμα δεν απασχολεί την κοινωνία τόσο πολύ, αλλά ως μια προσωπική μου διαμάχη εσωτερική με αυτό που λέγεται εκκλησιαστική οργάνωση θα σας ρωτήσω κάτι ευθέως: Γιατί τόσος διχασμός για ένα ημερολόγιο;»

Ο ιερέας μόλις είχε ακουμπήσει τον ώμο του πάνω στο τραπέζι και τα μάτια του χαμένα στις σελίδες της Καινής Διαθήκης. Θα έλεγε κανείς πως άκουγε τα μισά από αυτά που φώναζε ο συνομιλητής του. Έγειρε το σώμα του προς αυτόν και κάνοντας μια κίνηση να διορθώσει το ράσο του, που παραδινόταν στη βαρύτητα αποφάσισε να σχολιάσει: 

«-Το θέμα παιδί μου είναι ότι η οργάνωση της εκκλησίας έχει κάποιους κανόνες. Με ρωτάς γιατί επιλέξαμε το Γρηγοριανό ημερολόγιο; Θα σου πω πως η πολιτεία το επίτασσε να γίνει η αλλαγή. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι ημερολογιακό είναι πιο πολύ να τηρείται η τάξη στην εσωτερική της ενότητα. Και αυτοί οι παλαιοημερολογίτες αυτό δε σεβάστηκαν».

«- Και έπρεπε να γίνουν αφορισμοί; Δηλαδή να γίνουν σωματικές διαπλοκές και ύβρεις; Εννοείται προάγετε την αδελφοσύνη και την αγάπη». Το ύφος του μόνο φιλικό δε χαρακτηριζόταν. Ο ίδιος είχε διαβάσει πολλές ιστορίες, πολλά γεγονότα, που μιλούσαν για διωγμούς, όσοι δε συμμορφώνονταν με την αλλαγή τους ξύριζαν και αποσχηματίζονταν, πολλές συμπλοκές με την ανάμιξη της αστυνομίας, ενώ και κάποιες φορές οι συγκρούσεις κατέληξαν με θύματα και από τις δύο πλευρές. Ήταν τόσο σίγουρος ότι υπήρχε λάθος διαχείριση από την εκκλησία, που είχε καταδικάσει τον συνομιλητή του πριν αυτός εκφέρει τη δική του άποψη.

«-Κανείς δεν ήθελε να ωθηθούν τα πράγματα στα άκρα, ξέραμε ότι με αυτή την αλλαγή η Εκκλησία μας θα προκαλέσει το μένος σε πολλούς, που πίστευαν ότι οι σωστές ημερομηνίες των γεγονότων είναι αυτές με το Ιουλιανό ημερολόγιο και ότι το γρηγοριανό παραποιεί τα γεγονότα, μόνο και μόνο για να συμβαδίσουμε με την καθολική εκκλησία, χαρακτηρίζοντάς μας ως Παπικούς». 

«Δεν το ξέρατε;» Τον ξανά διέκοψε ο απεσταλμένος του κράτους «Δεν το γνωρίζατε ότι θα προκληθεί τόσος μεγάλος πανικός μεταξύ σας; Ακόμα κι ο κόσμος διχάστηκε και αυτός αντέδρασε αλλά εσείς δεν κάνατε βήμα πίσω».

Τα τρία δάχτυλα του ιερέα ενώθηκαν ευλαβικά και αφού αργά σχημάτισαν τον σταυρό, κάνοντας μια γρήγορη μουρμουριστή προσευχή κοίταξαν τον συνομιλητή του με συμπόνια:

«- Μερικές φορές ο δρόμος της προσευχής, της ζωής και των γεγονότων σε οδηγεί στο να μην κάνεις βήματα πίσω, αλλά μόνο μπροστά, δεν ξέρω γιατί εφαρμόστηκε αποκλειστικά τότε, 23 Μαρτίου 1924, αλλά είμαι σίγουρος ότι ήταν τόσο αναγκαίο να γίνει, όσο τίποτα άλλο, γιατί αλλιώς κανείς δε θα ήθελε να προκαλέσει τόσο μεγάλο διχασμό στα εσωτερικά της εκκλησίας». 

«Και, πριν βάλουμε πλώρη για θέμα με κρατική διαφορά προς την εκκλησία. ποια δηλαδή η γνώμη σας για το σωστό ημερολόγιο; Ποιο είναι το σωστό; Θα επανέλθουμε στο θέμα αλλά θέλω τώρα να μου πείτε αφού το Άγιον Όρος διατηρεί το παλιό, που αυτό το μέρος θεωρείται το μεγαλύτερο ευλαβικό προσκύνημα, εσείς υποστηρίζετε το νέο;»

«Ξέρεις παιδί μου», πήρε μια βαθιά ανάσα ο ιερέας, «τα ημερολόγια δε δημιουργούν χάσμα πίστης, ο καθένας μπορεί να  εφαρμόζει αυτό, που θεωρεί σωστό. Εγώ υπηρετώ την εκκλησία της Ελλάδος οπότε προσαρμόζομαι με το καινούριο, μα δεν επικρίνω αυτούς που λειτουργούν με το παλιό έξω από την Εκκλησία της Ελλάδος, επικρίνω όμως πολύ αυτούς, που χρησιμοποιούν βία και ύβρεις εναντίον μας. Η πίστη παιδί μου είναι ανώτερη από θεσμούς και ακόμα και άλλες ημερομηνίες να έχουμε το νόημα της πίστης είναι το ίδιο, οι ευλαβικοί μας ύμνοι το ίδιο. Οι ημερομηνίες είναι ένα πλαίσιο, που απλά συγχρονίζει τις καρδιές των ανθρώπων να γιορτάζουν το ίδιο γεγονός την ίδια μέρα. Τίποτα άλλο από το γεγονός δεν αλλάζει». Κοιτάχτηκαν και ανανέωσαν το ραντεβού για την επόμενη φορά, αυτή τη φορά με θέμα τις αποκριές. Έσκυψε ο ιερέας να μαζέψει ένα κερί, που είχε κρυφτεί κάτω από το τραπέζι όταν άκουσε τον συνομιλητή του, που απομακρυνόταν, μέσα από τα δόντια του να σιγομουρμουρίζει: 

«Ας ήσασταν όλοι ένα. Ο διχασμός μόνο διχασμό φέρνει».