Interdisciplinary Journal of Ecclesiastical Law

HOME>Ρωγμή: Σχέση Κράτους - Εκκλησίας μέσα από έναν διηγηματικό διάλογο των δύο αντίρροπων πλευρών {Β}

Ρωγμή: Σχέση Κράτους - Εκκλησίας μέσα από έναν διηγηματικό διάλογο των δύο αντίρροπων πλευρών {Β}

2017-12-11 23:04

ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΚΛΗΡΙΚΩΝ (Α’ ΜΕΡΟΣ)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Τα χέρια του ενός σφιγμένα πάνω στο τυπωμένο νομοθέτημα, ενώ τα χέρια του άλλου κυκλωμένα γύρω από την Καινή Διαθήκη, δεν έκαναν κίνηση να κλείσουν τις πηγές γνώσης τους. Δύο οφθαλμοί να προσπαθούν να περάσουν σε επεξεργασία όλα τα τυπικά στοιχεία του νομοθετήματος για τη μισθοδοσία, για να μπορούν να τα επιβάλουν με την γλώσσα καθοριστικά στον συνομιλητή τους, ενώ οι δύο αντίκρυ τους οφθαλμοί να προσπαθούν να γευτούν το Θείο δώρο της λύτρωσης, βάσει της Καινής Διαθήκης.

«Μισθοδοσία, λοιπόν» διέκοψε τη σιγή ο εντεταλμένος από το κράτος, αφού πλέον ένιωσε σίγουρος ότι είχε έτοιμη τη ροή του λόγου του για αυτό το ζήτημα «να ξεκινήσουμε;»

«Νομίζω είναι η κατάλληλη στιγμή». Τα χέρια του ιερέα σταυρώθηκαν πάνω στα γόνατά του και τα δάχτυλα του έσπρωξαν το εξώφυλλο της Καινής Διαθήκης αποκόπτοντας τον από το να διαβάσει άλλη μια σελίδα της «Πες μου».

«Λοιπόν μετά τον Ν. 469/1968 εξομοιώθηκε μισθολογικά ο κληρικός με τον δημόσιο υπάλληλο, οπότε οι κρατικοί πόροι χρηματοδοτούν αποκλειστικά τον μισθό των κληρικών, ενώ συμμετέχουν στον ειδικό εκκλησιαστικό λογαριασμό κατά ποσοστό 75% με το 35% να ισοδυναμεί με την εισφορά των εσόδων των Ναών, όπως παγκάρια και.. ξέρετε…»

«Το λειτούργημά μας δε μετριέται με αριθμούς ξέρετε, είναι κάτι, που είναι πάνω από ανθρώπινη υπόσταση και κρατικούς υπολογισμούς..» Τον διέκοψε ο ιερέας, ο οποίος μη προλαβαίνοντας να τελειώσει τον λόγο του διεκόπη από τον συνομιλητή του με ένα δυνατό :

«Ε! Αυτό είναι γνωστό τοις πάσι» διατηρώντας ο εκ του κράτους φερόμενος ένα καθαρό ύφος ηγέτη της συζητήσεως, που λαμβάνει χώρα και συνέχισε: «η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, άλλωστε, αύξησε τις οργανικές θέσεις σε 8.000 το 1970, γεγονός που ενέπιπτε για τη μισθοδοσία τους στη ρύθμιση του Ν. 469/1968, ακόμα και αν υπερέβαιναν κατά 2.000 άτομα απ’ ό, τι προβλεπόταν στον Α.Ν. 536/1945. Και μάλιστα και οι Αρχιερείς (Μητροπολίτες, τιτουλάριοι – βοηθοί επίσκοποι) της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Κρήτης και της Δωδεκανήσου μισθοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ποια η γνώμη σας για όλα αυτά;»

Το ύφος του συνομιλητή του, παντελώς ήρεμο έδειχνε ότι όλη την προσοχή του την έστρεφε σε ένα μαύρο μικρό κομποσκοινάκι ανάμεσα στα δάχτυλα του, τα οποία μετρούσαν σχεδόν αυτοματοποιημένα τους κόμπους του.

«Μου μιλάς για πράγματα εφήμερα, που παρά τα τόσα πτυχία, που ξέρεις ότι διαθέτω, δεν μπορώ να τα απαντήσω χωρίς να επικαλεστώ τη Βοήθεια του Λειτουργού μας». Γύρισε άλλον έναν κόμπο από το κομποσκοίνι του και συνέχισε: «Εξάλλου γνωρίζεις ότι εκείνη την περίοδο το κράτος ήταν σε καθεστώς αναπτυξιακής ασυδοσίας. Γιατί παραμερίζεις την εκκλησία ως φταίχτη, αφού σε όλα τα άλλα το ίδιο το κράτος άνοιγε δίχως νόμους τα χέρια του; Όταν σκεφτείς αυτό. Γιατί δηλαδή στο στόχαστρο μπαίνει η Εκκλησία, τότε θα σου απαντήσω, με τη βοήθεια πάντα του Κυρίου ημών, για τις τότε νέες παράτυπες οργανικές θέσεις, που άνοιξαν».

Ο συνομιλητής του έψαχνε στα χαρτιά του να παρομοιάσει αυτήν τη νομική ατασθαλία με άλλες, αλλά καθώς δεν έβρισκε κάτι να έχει φέρει μαζί του, με αυθόρμητο τρόπο σχεδόν με αγανάκτηση φώναξε: «μα πρέπει από κάποιου να ξεκινήσεις, αν ο καθένας λέει δεν φταίω, τότε όλοι είμαστε αγγελάκια του φταίχτη γείτονα».

«-Και πιστεύεις ότι πράγματι είναι αυτή η σωστή σειρά να ξεκινήσει κανείς; Να προσβάλεις το θρησκευτικό εκκλησιαστικό αίσθημα του λαού πρώτα; Πιστεύεις δηλαδή, παιδί μου, ότι είναι τυχαία η επιλεγείσα σειρά ή μήπως θα γίνει για να εξασφαλίσει την έλλειψη πίστης στον Κύριο και μετά θα σταματήσει κάθε άλλου είδους έρευνα σε άλλους τομείς;»

Είχε ήδη πέσει το σκοτάδι, το σκοτάδι και στα μυαλά των συνομιλουμένων, αφού με βαθιά σκέψη ανέλυαν την κατάσταση, τόσο, που φως δεν έλαμπε στο τέλος του μαύρου μονοπατιού της δεδομένης κατάστασης.

«Να φέρω καφέ το πρωί και νηστίσιμο κουλούρι, μιας που διανύουμε νηστεία, για να ξεκουραστούμε λίγο απόψε;» Συνέχισε ο ιερέας, καθώς ήταν πεπεισμένος ότι οι δυνάμεις του εξαντλούνταν σε αυτό το σημείο.

«Θα φέρω ζαμπονοτυρόπιτα ευχαριστώ!» Ο συνομιλητής χαιρέτησε με ένα νεύμα τον ιερέα και χάθηκε πίσω από τη βαριά πόρτα της εκκλησίας στον δρόμο. «Ραντεβού αύριο» ψιθύρισε μόνος του.

**Το κείμενο αποτελεί μυθοπλασία της αρθρογράφου και σκοπό δεν έχει την αναλυτική εξέταση των νομικών ζητημάτων που είναι διάχυτα στο περιεχόμενό του.

Καραμολέγκου Θαλλέλαια (Θάλεια) Ιακωβίνα

Πίσω