ΣτΕ 3356/1995: Περί του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία

Η εν λόγω απόφαση πραγματεύεται τη διαδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στο σχολείο. Το ΣτΕ με συνδυαστική ερμηνεία των άρθρων 13 και 16 παρ.2 του ελληνικού Συντάγματος, του άρθρου 9 της Ε.Σ.Δ.Α. και του άρθρου 2 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου αυτής, συνάγει ότι οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν το μάθημα των θρησκευτικών και να μετέχουν στις διάφορες θρησκευτικές εκδηλώσεις, όπως είναι η απαγγελία της πρωινής προσευχής και ο εκκλησιασμός,προκειμένου να αναπτυχθεί η θρησκευτική τους συνείδηση. Όμως, όπως επισημαίνει στη συνέχεια, εάν κάποιοι μαθητές αρνηθούν να συμμετάσχουν στις ανωτέρω εκδηλώσεις, διότι έρχονται σε αντίθεση με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, τότε ο διευθυντής του σχολείου έχει υπηρεσιακό καθήκον να προβεί σε όλες τις αναγκαίες ενέργειες, ώστε οι μαθητές αυτοί, να μη μετέχουν στις θρησκευτικές εκδηλώσεις και να μην παρακολουθούν τη διδασκαλία των θρησκευτικών, χωρίς βέβαια η αποχή τους αυτή να συνεπάγεται γι' αυτούς οποιασδήποτε μορφής σχολική κύρωση. Ακολούθως, τονίζει ότι, ακόμα και να μη γίνεται επίκληση λόγων που άπτονται της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών, ο διευθυντής οφείλει και πάλι να ερευνήσει μήπως η σχετική άρνηση οφείλεται σε τέτοιου είδους λόγους. Με βάση την ανωτέρω μείζονα πρόταση και τη συνδυαστική εφαρμογή του νόμου 1566/1985 και ειδικότερα των διατάξεων του, που αναφέρονται στους λόγους άρνησης δημόσιας απαγγελίας της προσευχής, το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο δέχτηκε αίτηση ακυρώσεως κατά σχολικής απόφασης που χαρακτήριζε τη διαγωγή μαθητή ως "επίμεμπτη" ενόψει της επίμονης άρνησης του για απαγγελία προσευχής, διότι δεν πραγματοποιήθηκε η σχετική έρευνα αναφορικά με τους λόγους θρησκευτικής συνείδησης από το διευθυντή του σχολείου.

{Πηγή: Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών «Ισοκράτης» του Δ.Σ.Α.}

Ρ. Παπασυκιώτης