ΣτΕ 4596/2014( Γ’ Τμήμα): Περί εκκλησιαστικών δικαστηρίων και προσωπικής ελευθερίας κληρικών

Στην απόφαση αυτή δύο είναι κατά κύριο λόγο οι προβληματισμοί που τίθενται. Ο πρώτος αφορά τη φύση των εκκλησιαστικών δικαστηρίων ως δικαιοδοτικών οργάνων, ενώ ο δεύτερος αφορά την προσωπική ελευθερία των κληρικών σε συνάρτηση με  το γενετήσιο προσανατολισμό τους.

Όσον αφορά τον πρώτο προβληματισμό, το ΣτΕ επιβεβαιώνοντας πάγια νομολογία του απεφάνθη ότι τα εκκλησιαστικά δικαστήρια, παρά την ονομασία τους, όταν επιβάλλουν ποινές που άπτονται της υπηρεσιακής σχέσης του κληρικού και του μοναχού και των δικαιωμάτων που συνακόλουθα πηγάζουν από αυτή, λειτουργούν ως πειθαρχικά όργανα και οφείλουν να τηρούν τις βασικές αρχές του πειθαρχικού δικαίου. Οι αποφάσεις που λαμβάνουν είναι εκτελεστές διοικητικές πράξεις και προσβάλλονται με αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Όσον αφορά το δεύτερο προβληματισμό, το ανώτατο Ακυρωτικό έκρινε ότι δεν παραβιάζεται ούτε η προσωπική ελευθερία ούτε η αρχή της ισότητας, όταν εκκλησιαστικό δικαστήριο επιβάλλει ποινή για το αδίκημα της αρσενοκοιτίας(παρά φύσιν ασέλγεια με άρρενες). Ειδικότερα το ΣτΕ εξήγησε ότι οι κληρικοί της ορθόδοξης εκκλησίας, συντασσόμενοι με το δόγμα της, εκουσίως αποδέχονται τις θεμελιώδεις πνευματικές αρχές και τους ιερούς της κανόνες, που επιβάλλουν κάποιους περιορισμούς στην προσωπική τους ζωή. Οι περιορισμοί αυτοί που αφορούν τις σεξουαλικές προτιμήσεις των κληρικών δικαιολογούνται αφενός γιατί οι κληρικοί τελούν σε ειδικές συνθήκες οπότε και  είναι επιτρεπτή η διαφορετική τους μεταχείριση, αφετέρου γιατί αυτό επιβάλλει η αυτονομία που απολαμβάνει η ορθόδοξη εκκλησία, η οποία μπορεί να απαιτεί από τους πνευματικούς της λειτουργούς ορισμένη συμπεριφορά και στη δημόσια και στην ιδιωτική τους ζωή ακριβώς λόγω της σχέσης εμπιστοσύνης που τους συνδέει με το πρόσωπό της.

{Πηγή: www.valsamon.com}

Ρ. Παπασυκιώτης