Αφιέρωμα στον Άγιο Νεκτάριο

Ας αναφερθούμε τώρα στις επιστολές του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως προς τον Γέροντα Δανιήλ τον Κατουνακιώτη και ας προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε ορισμένα στοιχεία ποιμαντικής και θεολογίας, τα οποία μέσω της επιστολής περνούν όχι μόνο στον πατέρα Δανιήλ τον Κατουνακιώτη αλλά και σε όλους εμάς, οι οποίοι έχουμε ενσκήψει και μελετήσει το έργο του Αγίου Πενταπόλεως.

Αρχικά βλέπουμε ότι απευθύνεται στον πατέρα Δανιήλ με περίσσια αγάπη καλοσύνη και εν Χριστώ Αδελφότητα. ΄΄Οσιώτατε εν Χριστώ  πάτερ Δανιήλ την υμετέραν αγάπην αδερφικώς ασπάζομαι ΄΄βλέπουμε με πόση αγάπη ασπάζεται χριστιανικά το πρόσωπο του πατέρα Δανιήλ του  Κατουνακιώτη. Αντιλαμβανόμαστε  ότι στην επιστολή αυτή αναφέρεται σε μία δοκιμασία την οποία έχει διέλθει ο πατέρας Δανιήλ Κατουνακιώτης(είχε εμπιστευθεί κάποιο πρόσωπο  και του είχε δώσει χρήματα για την έκδοση έργων του Ιερού Χρυσοστόμου και εξηπατήθη) και ο Άγιος Πενταπόλεως, ο Άγιος Νεκτάριος δίνει ορισμένες σημαντικές και θεολογικές συμβουλές προκειμένου να ανακουφίσει, να παρηγορήσει, να στηρίξει, να στεριώσει στην πίστη τον πατέρα Δανιήλ. Η αλήθεια είναι ότι τα ποιμαντικά και τα θεολογικά στοιχεία, τα οποία μπορεί κάποιος να ανιχνεύσει μέσα από αυτή την επιστολή περνούν στην καρδιά όχι μόνο του πατέρα Δανιήλ αλλά και σε όλους μας γενικότερα. 

Μέσα από την φράση ΄΄ μετά λύπης ανέγνων΄΄ την  ευρούσαν υμάς θλίψιν την διαταράξασαν την ψυχικήν ημων ειρήνην ΄΄ βλέπουμε  ότι ο Άγιος Πενταπόλεως είναι ένας Άγιος, ο οποίος συμπάσχει και συμβουλεύει τους ανθρώπους, συμπάσχει  στον πόνο, συμπάσχει στην θλίψη. Δεν μένει εκτός της δοκιμασίας του συνανθρώπου του, του αδελφού του, δεν αντιμετωπίζει τη δοκιμασία του άλλου ως κάτι το εξωτερικό αλλά εμβαθύνει στην καρδιά του άλλου, εισέρχεται στον πόνο του και  προσπαθεί να τον παρηγορήσει επιχειρεί να τον αγκαλιάσει, γίνεται ένα μαζί του. 

΄΄Θλιβερόν αληθώς το γενόμενον ΄΄αλλ΄’ οιδαμεν  ότι τοις αγαπωσι  Τον Θεόν πάντα συνεργει εις αγαθόν ΄΄. Βλέπουμε λοιπόν ότι ήδη από την αρχή της επιστολής ότι  ο Άγιος Νεκτάριος  αναφέρει την πιο χαρακτηριστική φράση η οποία οικοδομεί την πίστη μας ,ότι  δηλαδή ναι μεν είναι θλιβερές οι δοκιμασίες αλλά για αυτούς που αγαπούν το Θεό Όλα οδηγούν στο καλό. Ας  μην ξεχνάμε τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού Ο Οποίος μας διαβεβαιώνει εν τω κόσμω θλίψιν  έχετε αλλά θαρσείτε  εγώ νενίκηκα τον κόσμο΄΄. Βλέπουμε ότι αναφέρεται σε ορισμένα κείμενα θεολογικά όπως είναι του Απόστολου Παύλου και του Ιερού Χρυσοστόμου.

Ο  Άγιος Νεκτάριος μας διδάσκει ότι οι δοκιμασίες είναι αυτές οι οποίες μας οδηγούν στην τελειότητα θα δοκιμαστεί ως ευδοκίμος (αι δοκιμασιαι προαγουσιν εις τελειότητα  ουδεις αδοκίμαστος ευδόκιμος  ουδείς  αδοκίμαστος υψούται  υπερθεν του γεώδους επιπέδου). Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Άγιος Νεκτάριος υπογραμμίζει ότι ο άνθρωπος ο οποίος δεν δοκιμάζεται  δεν μπορεί να τελειοποιηθεί και εκείνος ο οποίος είναι αδόκιμος  δεν μπορεί να γίνει ευδόκιμος, δεν μπορεί δηλαδή ενώπιον του Θεού να ανέλθει σε πνευματικά ύψη ,αναφέρει χαρακτηριστικά στην επιστολή η οποία είναι ένας πνευματικός θησαυρός. 

Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι  η επιστολή αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ιδρύματα, σε καταστάσεις διαφορές για να παρηγορήσει, για να αγκαλιάσει τους ανθρώπους, οι οποίοι διέρχονται πόνο, βάσανα, θλίψεις και δοκιμασίες.

Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι οι δοκιμασίες κατά Θεία Πρόνοια αποβαίνουν Εκπαιδευτήρια παιδευοντα την ψυχήν προς φιλοσοφία. Βλέπουμε λοιπόν ότι σε αυτό το σημείο ο Άγιος Νεκτάριος μας αναφέρει ότι οι δοκιμασίες είναι αυτές που οδηγούν την ψυχή στην φιλοσοφία. Ο χριστιανισμός μας οδηγεί στην άλλη φιλοσοφία. O χριστιανός για να φτάσει σε αυτή την φιλοσοφία και στην ηθική τελείωση είναι απαραίτητο να διέλθει το σκληρό και επώδυνο καμίνι των δοκιμασιών, οι οποίες  παιδεύουν προς την φιλοσοφία και προς την υπομονή. Γιατί η υπομονή είναι αδερφή της φιλοσοφίας σοφός γίνεται αυτός ο οποίος διέρχεται το καμίνι των δοκιμασιών οι δοκιμασίες όπως μας αναφέρει χαρακτηριστικά στην επιστολή ο Άγιος μας βάζουν το θεμέλιο λίθο των αρετών, την υπομονή, η οποία μας οδηγεί στη Σωτηρία. Πράγματι σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειώσουμε,  ότι ο Άγιος Νεκτάριος σε πάρα πολλά βιβλία του, σε πάρα πολλά έργα του αλλά κυρίως αυτό αποδεικνύεται και μέσα από  από τον βίο Του ότι αγάπησε και αγαπά την υπομονή καθώς  αναφέρει χαρακτηριστικά ότι δίχως την υπομονή δεν γίνεται να φτάσουμε στην επουράνια βασιλεία μια και   ο χριστιανός οφείλει να  υπομένει τη δοκιμασία σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο. 

Η υπομονή αποτελεί πολύτιμο διαμάντι  και  είναι αυτή η οποία οδηγεί στη δοκιμή. Η δοκιμή στην Ελπίδα και η ελπίδα στην αγάπη του Θεού. Οι  δοκιμασίες παραχωρούνται σε εμάς όχι σαν μέσα, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στην επιστολή, για να μας λυγίσουν αλλά είναι μέσα παιδαγωγικά, μέσα τα οποία λειτουργούν εντός του σχεδίου της θείας πρόνοιας του Κυρίου μας για να μπορέσουν να μας προάγουν σε μέτρα πνευματικής τελειότητας και Αρετής.

Σημειώνουμε λοιπόν, ότι διαφαίνεται από την επιστολή ότι ο Άγιος θέλει να μας περάσει το μήνυμα ιδιαιτέρως στον πατέρα Δανιήλ τον Κατουνακιώτη αλλά και σε όλους εμάς ότι δεν έχουμε ένα Θεό αυστηρό, ένα Θεό τιμωρό Ο οποίος έρχεται και σπεύδει να μας τιμωρήσει αλλά έχουμε ένα Θεό εύσπλαχνο, ένα Θεό φιλάνθρωπο, ένα Θεό Ελεήμονα Ο οποίος αγαπά το πλάσμα του και δεν το αφήνει στερημένο των δοκιμασιών γιατί οποίος στερείται δοκιμασιών στερείται και αιωνιότητας.

Αναφέρει για άλλη μία φορά μετά πολλές φορές εντός του κειμένου ότι η δοκιμασία  απαιτείται  για την ατέλεια του ανθρώπου  προς τελείωσιν  αυτού. Υπογραμμίζει δηλαδή χαρακτηριστικά ότι δεν γίνεται ο άνθρωπος να τελειωθεί ηθικά και πνευματικά δίχως να περάσει το επώδυνο μεν αλλά πολύτιμο καμίνι των δοκιμασιών. Σε αυτό το σημείο παραθέτουμε το λόγο του Αγίου Νεκταρίου  ότι ακόμα και να  είναι ευσεβείς  οι πόθοι σας δεν έχετε δικαίωμα να παραπονιέστε Στον Θεό. Ο Θεός εκπληρώνει τους πόθους  σας με τρόπους που δεν μπορείτε να γνωρίζετε.

Πραγματικά η ψυχή του καθενός μας  χαίρεται και συγκινείται  μπροστά στην ολοκληρωτική  εμπιστοσύνη που έτρεφε ο Άγιος Πενταπόλεως στο πρόσωπο Του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Είναι αλήθεια ότι πολλοί από εμάς θα είχαμε καμφθεί προ πολλού από  τις δοκιμασίες,τις συκοφαντίες, την πείνα, την ανέχεια, τη φτώχεια  και  όλα όσα πέρασε ο Άγιος Πενταπόλεως.

Και όμως υπέμεινε καρτερικά. Ομολογώ ότι μέσα από την επιστολή αλλά και όλα Του τα έργα συνολικά διαφαίνεται η μεγάλη αγάπη την οποία έτρεφε προς την Αρετή της υπομονής. Πραγματικά αγάπησε την αρετή της υπομονής , αγάπησε τον Σταύρο, αγάπησε τη δοκιμασία και τελικά Αγάπησε το Χριστό,  Ο Οποίος του προσέφερε και τον αγιασμό ως δώρο της υπομονής, της καρτερίας, της ανεξικακίας, της πραότητας,της συγχωρητικότητας, της άνευ όρων αγάπης του.

Στη συνέχεια εντός της επιστολής βλέπουμε ένα πολύ σημαντικό χωρίο ΄΄των αγαπώντων Τον Θεόν …τελειούμεθα’’,το οποίο  αναφέρει  ότι οι δοκιμασίες είναι απαραίτητες για την τελείωση του ανθρώπου ανοίγουν τους οφθαλμούς της διάνοιας του, οδηγούν αυτούς που αγαπούν το Θεό προς το φως της αλήθειας και τους κάνουν  ικανούς να βλέπουν όχι μόνο τα κοντινά αλλά και αυτά που είναι πνευματικά, τα μακρινά. 

Οδηγούν δηλαδή  σε μία επίγνωση και σε μία πνευματική τελειότητα και πρέπει να δοκιμαζόμαστε για να φτάνουμε στην τελείωση  καθώς  όπως αναφέρει στην επιστολή ο Άγιος γεννηθήκαμε κατ εικόνα του Θεού και έχουμε στόχο να γίνουμε καθομοίωση να δοθούμε  δηλαδή Στο Θεό. Για να φθάσουμε λοιπόν στον Παραδείσο οφείλουμε να διέλθουμε  το καμίνι των δοκιμασιών. Πώς λοιπόν θα μπορέσουμε να φτάσουμε στον προορισμό μας Εάν δεν αγωνιστούμε να ξεπεράσουμε  τις δοκιμασίες και τις θλίψεις;

Τα εμπόδια και οι θλίψεις που βρίσκονται στη ζωή μας είναι χαρακτηριστικά, όπως αναφέρουν πολλά Πατερικά κείμενα , του αγώνος των χριστιανών. Δεν χαρίζονται στεφάνια  χωρίς να δίνεις αγώνες τα στεφάνια προορίζονται για τους αγωνιστές και  όχι για αυτούς οι οποίοι κάθονται στις θέσεις των θεατών. Δεν μπορεί λοιπόν εμείς οι χριστιανοί όπως λέει ο Άγιος,να είμαστε αμέτοχοι των θλίψεων αμέτοχοι των δοκιμασιών αλλά να επιθυμούμε να μοιάσουμε στο Θεό και να γίνουμε κάτοικοι του παραδείσου. 

Ας μην ξεχνάμε ότι μπροστά μας έχουμε ένα Χριστό Σταυρωμένο, Έναν Χριστό ο Οποίος υπέμεινε τις δοκιμασίες, δεν έχουμε μπροστά μας  κάποιον ο οποίος  δεν πειράχτηκε, δεν πόνεσε. Σταυρώθηκε ο Ίδιος ο Κύριός μας. Εφόσον λοιπόν δεν υπάρχει δούλος ανώτερος του Κυρίου Του και εμείς θα περάσουμε αυτές τις δοκιμασίες.

Το γεγονός αυτό που είναι συνταρακτικό είναι ότι ο Άγιος Πενταπόλεως είχε πλήρη επίγνωση του Σταυρού και της δοκιμασίας σε αντίθεση με τη σημερινή εποχή που οι περισσότεροι επιδιώκουμε παράδεισο  χωρίς Σταυρό. Εκείνος ήταν βέβαιος κάτι το οποίο διαφαίνεται από την επιστολή του ότι είναι απαραίτητο να διέλθει  του Σταύρου. Στο βιβλίο του Σώτου Χονδρόπουλου  ο Άγιος του αιώνα μας αναφέρει χαρακτηριστικά ότι  όταν βρισκόταν σε κατάσταση τραγικής πενίας  και τον είχαν διώξει από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας μπαίνει μέσα η γυναίκα η οποία ήταν οικονόμος στο σπίτι και δεν είχε πληρώσει Ο Άγιός μας τα ενοίκια και Εκείνος με περίσσια καλοσύνη  απαντά  ότι αυτό που περνάω είναι μία δοκιμασία για να με οδηγήσει στην αγανάκτηση. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Άγιος μας θεωρούσε την αγανάκτηση αμαρτία  εφόσον Ο Θεός παραχώρησε να δοκιμαστώ, θα υπομείνω  τη δοκιμασία.

Θα ήθελα να επιχειρήσω ένα τόλμημα νομίζω ότι ο Άγιος μας θέλει να μας μεταφέρει ότι αν εμείς αντισταθούμε στη δοκιμασία ουσιαστικά είναι σαν να αντιστεκόμαστε στο θέλημα του Θεού. Αν  για κάποιο σωτήριο λόγο, όπως λέει ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας χρειάζεται κατά Θεία Πρόνοια να πάσχουμε, ας πούμε δεν γίνεται διαφορετικά τότε  οφείλουμε να κάνουμε υπακοή στο Θείο Θέλημα. Αυτό πραγματικά το συναντάμε στο πρόσωπο του Αγίου Νεκταρίου είναι ένα τρανό παράδειγμα υπακοής. Στη συνέχεια στην επιστολή του πατέρα Δανιήλ Κατουνακιώτη  βλέπουμε  ότι φέρουμε στην καρδιά μας τα αποτελέσματα της κληρονομιάς που επιδρούν στις δυνάμεις της ψυχής  καθώς προσπαθεί σε αυτή την επιστολή να μας δείξει ο άγιος μας τον Ουράνιο προορισμό ,ότι δηλαδή μέσα μας υπάρχουν τα χαρίσματα, τα τάλαντα οι δωρεές του Αγίου Πνεύματος, τις οποίες εμείς καλούμαστε να ενεργοποιήσουμε και οι δοκιμασίες είναι ο τρόπος ενεργοποίησης των χαρισμάτων. Αναφέρουμε  λοιπόν ότι επιδιώκει να παρηγορήσει ως  πατέρας  τον πατέρα Δανιήλ  Κατουνακιώτη.Τον περιβάλλει με αγάπη αδελφική ,με αγάπη πατρική αλλά ταυτόχρονα  η επιστολή αυτή είναι ένα φοβερό φάρμακο θεραπείας, παραμυθίας  και προς όλους εμάς. Παραμυθίας  γιατί μας φέρνει μπροστά στην πραγματικότητα της Χριστιανικής ζωής που  περιλαμβάνει Σταύρο Είτε αυτό είναι κάτι που το θέλουμε είτε είναι κάτι που δεν το θέλουμε. Εάν είμαστε χριστιανοί θα περάσουμε θλίψη, θα περάσουμε  δοκιμασίες. Ας αναφέρουμε σε αυτό το σημείο τη χαρακτηριστική φράση των μοναχών του Αγίου Όρους όταν κάποιος μοναχός δεν έχει  πειρασμό  ανέφερε χαρακτηριστικά΄΄ Θεέ μου γιατί με ξέχασες’’; 

Ο Άγιος Νεκτάριος στην επιστολή όχι μόνο παρηγορεί, όχι μόνο παραμυθεί και συμβουλεύει  αλλά θεολογεί. Αναφέρει χαρακτηριστικά άνθρωπος ο οποίος έχει ήδη διέλθει το καμίνι των δοκιμασιών βαδίζει προς τα πάνω ώστε να ώσπου να φτάσει στο ποθητό τέρμα εκείνο το οποίο ποθεί η καρδιά του, δηλαδή καθόσον διερχόμαστε το κομμάτι των δοκιμασιών τόσο ανερχόμαστε και ανεβαίνουμε πνευματικά. Στο τέλος μας συγκινεί η αδελφική του αγάπη καθώς  προσφωνεί τον πατέρα Δανιήλ τον Κατουνακιώτη αδερφέ Εν  Χριστώ. Η δοκιμασία που υπέστης κατά τη θεία οικονομία σου έφερε μεγάλη πνευματική ωφέλεια και τώρα είσαι τελειότερος  από ότι   ήσουν πριν. Σε παρακαλώ να μη θλίβεσαι και να δοξάζεις το Θεό .Οποία εμπιστοσύνη, οποία παραμύθια, οποία αγάπη. Πραγματικά τα λόγια αυτά σαν μέλι μπορούν να φτάσουν στην καρδιά του πατέρα Δανιήλ του Κατουνακιώτη αλλά και σε όλους μας. Σε αυτό το σημείο διαφαίνεται και ένα  διορατικό χάρισμα του Αγίου γιατί κάνει μία τομή στην καρδιά του πατέρα Δανιήλ και του λέει ότι σε παρακαλώ να δοξάζεις Τον Θεό και να μην  γογγύζεις διότι τώρα πνευματικά έχεις ανέλθει σε μεγαλύτερα ύψη από ότι ήσουν πριν.

Πραγματικά λοιπόν ο Άγιος Νεκτάριος εισέρχεται καρδιακά όχι μόνο στην καρδιά  του πατέρα Δανιήλ αλλά και όλων μας Μελετώντας τον Άγιο Νεκτάριο βλέπουμε ότι είναι ένας άγιος ο οποίος εισέρχεται στα άδυτα της καρδιάς μας, μπαίνει βαθιά στην ψυχή μας, μας αγαπάει πατερικά και προσπαθεί να μας πείσει και διαμέσου της ζωής του και διαμέσου των βιβλίων του  ότι η χριστιανική ζωή αφορά ανθρώπους οι οποίοι αγωνίζονται ,θλίβονται υπομένουν και κερδίζουν χάριτι Θεού τον παράδεισο.

Ας μείνουμε στο κομμάτι  της δοξολογίας Του Θεού.  Αυτή είναι μία βασική προτροπή του Αγίου Νεκταρίου προς όλους μας και ιδιαίτερα στα πνευματικά του τέκνα καθώς  προσπαθεί να μας πει ότι δεν είναι σωστό για ένα χριστιανό να γογγύζει  ο χριστιανός κανονικά θα έπρεπε να είναι ξένος προς τον γογγυσμό, διότι ο γογγυσμός  είναι ένα καρφί κατά του Κυρίου οποίος παραχωρεί  τη δοκιμασία. Εάν λοιπόν εμείς δεν εμπιστευόμαστε το γιατρό ο οποίος έρχεται να μας θεραπεύσει πώς θα γίνει να βελτιωθούμε σε αυτό το σημείο παραθέτω τους λόγους του γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά ΄΄όταν είχα πάει κοντά στο γέροντα μου με επέπληττε σοβαρά Η αλήθεια είναι ότι θλιβόμουν για αυτόν τον  αυστηρό τρόπο, πηγαίνοντας στο κελί μου αργά το βράδυ  αγκάλιαζα   Τον Εσταυρωμένο και έκλαιγα με δάκρυα και έλεγα Χριστέ μου εσύ που υπέμεινες τόσες δοκιμασίες, τόσα βάσανα για τη δική μας αμαρτία και δεν λύγισες εγώ ο άθλιος και ο αμαρτωλός  δεν δέχομαι το πικρό φάρμακο της Σωτηρίας που βάζει  στην πληγή μου Ο γέροντας μου από αγάπη;’’ Βλέπουμε λοιπόν πώς τοποθετούνται οι άγιοι, ότι δηλαδή  είναι απαραίτητο για τη Σωτηρία της ψυχής τους να περάσουν δοκιμασία και θλίψη και βλέπουμε και τα δικά μας πνευματικά μέτρα τα οποία πολλές φορές είναι ασθενή.

Είναι  καλό είναι να τους βάλουμε οδοδείκτες στο δρόμο μας και στην πορεία μας για να μπορέσουμε να οδηγηθούμε με ασφάλεια με ηρεμία, με αγάπη, με πραότητα στην αγκαλιά του Κυρίου μας και στην Άνω Ιερουσαλήμ. Τέλος μας συγκινεί ο αδελφικός ασπασμός και ο χαιρετισμός του Αγίου μας προς τον πατέρα Δανιήλ τον Κατουνακιώτη καθώς  δείχνει την  αγάπη που τρέφει για το πρόσωπο του Εν Χριστώ αδελφού Του. Τα λόγια του Αγίου μας είναι συγκινητικά καθώς  βλέπουμε ότι δεν είχε διάκριση  στα πρόσωπα δεν έβλεπε μοναχούς και μοναχές, κληρικούς,παιδιά μεγάλους γονείς  αλλά τους έβλεπε όλους με αγάπη, όλους τους αγκάλιαζε, όλους τους παρηγορούσε. Από μικρός ο αγαπημένος τους στίχους ήταν από τον 50 ψαλμό ο στίχος διδάξω ανόμους τας οδούς σου και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. 

Είναι συγκλονιστικό γιατί δείχνει την πολύ μεγάλη του αγάπη στο να μεταδώσει φώτα αγάπης και Χριστού σε όλη την οικουμένη.  Ο Άγιος Νεκτάριος είναι ο Άγιος της αγάπης ,της ταπείνωσης της συγνώμης την χωρητικότητας ο Άγιος Ο Οποίος χτυπημένος δεν σταμάτησε ποτέ να παρηγορεί, να στεγάζει, να αγαπά, να αγκαλιάζει να Βοήθα και να παρέχει αγάπη και αγιασμό. Μάλιστα σύμφωνα με τα λόγια ενός πνευματικού του τέκνου είναι  δεν έγινε Άγιος ήταν  Άγιος.  Αποτολμούμε να πούμε  εκ ότι κοιλίας μητρός  Ο Άγιος είχε μία θεολογική κλήση. Πέρασε τόση θλίψη, τόσες  δοκιμασίες και όλες αυτές τις πέρασε δίχως γογγυσμό. Αυτό φαίνεται και από την επιστολή, ότι  δηλαδή είναι βασική θέση  της ζωής του ότι  πιστεύει ότι ο εγωισμός είναι ένα κομμάτι το οποίο εμάς μας αποκόπτει από τον Θεό ενώ η δοξολογία μας ενώνει με τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. 

Συγκλονιστική και συγκινητική η αγάπη με την οποία γράφει αυτή την επιστολή. Διαφαίνεται η διάθεση παρηγοριάς, Χαρίτος, Ψυχικής ανατάσεως, αγάπης με την οποία θέλει να στεγάσει τον εν Χριστώ αδερφό του πατέρα Δανιήλ και βλέπουμε ότι διακατέχεται ο άγιος μας από πνεύμα αυταπάρνησης καθώς δεν σταμάτησε ποτέ να παρηγορεί τους ανθρώπους. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι όποιος άνθρωπος βρέθηκε στον δρόμο του δεν αρνήθηκε να τον βοηθήσει, δεν του έκλεισε την πόρτα σε όλους απάντησε με αγάπη και όλους προσπάθησε να τους παρηγορήσει και να τους αγκαλιάσει ως εν Χριστώ αδελφούς και απαράμιλλες και μοναδικές εικόνες του Θεού.

 

----------------------